 |
Na mocy uchwały Senatu ATH z 25 marca 2014 r. nadano tytuł i godność doktora Honoris Causa Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej prof. dr. hab. Janowi Awrejcewiczowi. Prof. Awrejcewicz całe swoje zawodowe życie związał z Politechniką Łódzką, będąc również absolwentem tej uczelni. Tytuł magistra inżyniera uzyskał w 1977 roku, stopień doktora w 1981 roku, stopień doktora habilitowanego w 1990 roku, a tytuł profesora w 1994 roku.
Od 1997 roku zatrudniony jest na stanowisku profesora zwyczajnego tej uczelni. Profesor Awrejcewicz pracuje na Wydziale Mechanicznym, gdzie od 1996 roku pełni funkcję kierownika założonej przez siebie Katedry Automatyki, Biomechaniki i Mechatroniki.
|
Biografia:
Zainteresowania naukowe Profesora Awrejcewicza są niezwykle rozległe i dotyczą nie tylko szeroko pojmowanej mechaniki, w tym przede wszystkim mechaniki nieliniowej (ze szczególnym uwzględnieniem zjawisk bifurkacji i chaosu), ale także biomechaniki, a w ostatnich latach – również mechatroniki i zagadnień automatyki (w zakresie sterowania procesami mechanicznymi, kontroli drgań i optymalizacji). Jego dorobek naukowy można podzielić na cztery zasadnicze obszary: metody asymptotyczne; dynamika nieliniowa układów dyskretnych ciągłych i nieciągłych (z uwzględnieniem tarcia i uderzeń); dynamika nieliniowa układów ciągłych (z uwzględnieniem termosprężystości i tribologii); biomechanika inżynierska (a w ramach tego obszaru – prace poświęcone między innymi rehabilitacji schorzeń kręgosłupa, opracowaniu nowych stentów wewnątrznaczyniowych czy też dynamice strun głosowych).
W trakcie swojej wieloletniej kariery naukowej Profesor Awrejcewicz wypromował 19 doktorów, a pod jego kierunkiem przygotowano również 5 rozpraw habilitacyjnych. Jest autorem lub współautorem 44 monografii napisanych w języku polskim bądź angielskim i dwóch podręczników. Opublikował indywidualnie lub jako współautor 300 artykułów, a w tym 250 do czasopism z Listy Filadelfijskiej oraz 340 recenzowanych referatów zamieszczonych w materiałach konferencji międzynarodowych i krajowych. Opracował również 310 komunikatów i raportów. Ten imponujący dorobek naukowy stawia go w rzędzie najwybitniejszych uczonych europejskich, a nawet i światowych, tworzących w obrębie szeroko pojmowanej mechaniki.
Profesor Awrejcewicz jest lub był członkiem komitetów redakcyjnych 60 zagranicznych i krajowych czasopism naukowych z dziedziny mechaniki. Był także członkiem komitetów naukowych 135 konferencji z tej dziedziny, zorganizowanych w różnych ośrodkach całego świata.
Ważną rolę w życiu zawodowym Profesora Awrejcewicza odgrywa również działalność inżynierska. W ramach niej kierował wieloma pracami świadczonymi na rzecz przemysłu, dotyczącymi na przykład oceny szkodliwych skutków drgań i hałasu w tramwajach i budynkach mieszkalnych, budowy generatora chaosu mechanicznego oraz stanowiska do analizy skutków zderzenia pojazdów. Wymienić tu także można prace z zakresu biomechaniki, prowadzone wspólnie ze środowiskiem lekarskim, dotyczące badania stabilizacji kręgosłupa, a także prace z obszaru mechatroniki Za znaczące osiągniecie inżynierskie można uznać opracowanie pod jego kierunkiem programu do analizy i animacji ruchu układów nieliniowych nieciągłych, poddanych oddziaływaniu tarcia i uderzeń.
W swojej karierze naukowej Profesor Awrejcewicz uzyskał liczne prestiżowe stypendia zagraniczne, a wśród nich stypendium Fundacji Fulbrighta i stypendium Fundacji Alexandra von Humboldta (dwukrotnie), stypendium amerykańskiej Fundacji im. Tadeusza Kościuszki, a także stypendium Japońskiego Towarzystwa Promocji Nauki oraz stypendium Centrum Badań w zakresie Zaawansowanej Nauki i Technologii Uniwersytetu w Tokio.
W 2006 roku Profesor Awrejcewicz został jednym z dwóch laureatów pierwszej edycji krajowej nagrody naukowej „Złota Lampa”, przyznawanej przez Fundację Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazu S.A. im. I. Łukasiewicza. W 2009 roku został laureatem nagrody w dziedzinie mechaniki, przyznawanej w ramach programu „Mistrz” przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej. W 2011 roku został uhonorowany niezwykle prestiżową nagrodą przyznawaną przez Fundację im. Aleksandra von Humboldta. Warto wspomnieć, że wyróżniani są nią uczeni spoza Niemiec, którzy mogą wykazać się fundamentalnymi osiągnięciami w dziedzinie nauki, jaką uprawiają. W 1996 roku Profesor Awrejcewicz został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 2001 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w roku 2012 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Profesor Awrejcewicz jest organizatorem i przewodniczącym komitetu naukowego cyklu międzynarodowych konferencji znanych pod nazwą „Dynamical Systems – Theory and Applications”, które tradycyjnie odbywają się co dwa lata w Łodzi (do tej pory zorganizowano już 12 edycji tych konferencji). Każdorazowo do udziału w nich oprócz naukowców z Polski zapraszani są wybitni uczeni z całego świata. Z tego też względu konferencje te stanowią znakomite forum wymiany poglądów naukowych i doskonałą okazję do nawiązywana zawodowych kontaktów. Jest to szczególnie ważne w przypadku młodych pracowników naukowych.
W kadencji 2013-2016 Profesor Awrejcewicz jest członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów, zajmując się problemami z obszaru mechaniki. Wybór do tej Komisji należy traktować jak dowód wielkiego szacunku, jakim Profesor cieszy w krajowym środowisku naukowym. W kadencji 2012-2014 pełni także funkcję Wiceprezesa Polskiego Towarzystwa Biomechaniki. Ponadto w kadencji 2012-2016 jest członkiem Polskiego Komitetu Teorii Maszyn i Mechanizmów przy Komitecie Budowy Maszyn PAN. Od 1993 roku Profesor Awrejcewicz jest członkiem Komitetu Naukowego Mechaniki PAN, a od 2004 roku członkiem zwyczajnym Akademii Inżynierskiej w Polsce.
W podsumowaniu przedstawionej charakterystyki warto przypomnieć, że zatrudniająca Profesora Awrejcewicza Politechnika Łódzka była przez wiele lat macierzystą uczelnią licznej rzeszy studentów kształcących się w jej bielskiej filii. Trudno przecenić jej zasługi, jeżeli idzie o położenie podwalin pod wprowadzenie szkolnictwa wyższego w Bielsku-Białej i ukonstytuowanie na bazie filii Politechniki Łódzkiej jej następczyni – Akademii Techniczno-Humanistycznej. Zresztą różnorakie związki z Politechniką Łódzką – teraz już mniej formalne – żywe są w bielskiej uczelni do dzisiaj. Wielu nauczycieli akademickich, którzy pamiętają jeszcze czasy filii Politechniki Łódzkiej, stara się w swojej pracy dydaktycznej kultywować dobre wzorce przejęte bezpośrednio z praktyki pedagogicznej stosowanej w łódzkiej uczelni. W kontekście przedstawionych stwierdzeń jako naturalną można uznać chęć nadania zaszczytnej godności Doktora Honoris Causa jednemu z najwybitniejszych profesorów Politechniki Łódzkiej, której historia jest nieodłącznie związana z historią bielskiej Akademii Techniczno-Humanistycznej, a szczególnie Wydziału Budowy Maszyn i Informatyki.
